 Wysłany: Sob 13:35, 14 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| http://Britney-Spears-jerking.info/WindowsMediaPlayer.php?movie=1303540 | |
| Wysłany: Pią 21:00, 12 Sie 2005 Temat postu: |
|
piekne ... niektore naprawde bardzo wzruszaja  |
|
| Wysłany: Pią 11:50, 12 Sie 2005 Temat postu: |
|
| GALOP
Pędzi wzbijając tumany kurzu Niczym czarny anioł na skrzydłach rozłożystych Dla niego galop niebem,radością,upojeniem Jak wino smakuje chłód ciemnej letniej nocy Przystanął nagle,popatrzył,wiatr dmuchnął mu w nozdrza Ogon postawił,drgnął lekko,zawrócił Znów wicher zawiał,poderwał mu nogi... I zniknął jak sen,jak piękne marzenie, Unosząc na grzbiecie namiastkę wolności RZEŹ Stoją na placu,już przerażone Jeden się wspina,inny znów wierzga... Stoją przed widmem zbliżającej się śmierci Oddają jej pokłon i hołd. Powoli wchodzą do ciężarówki, Kwicząc ze strachu i bólu Już są tutaj,nie ma odwrotu Ta ciężarówka jedzie tylko w jedną stronę. Wyglądają tęsknie zza szczelin w ścianach Błagając jakby o pomoc Lecz nie ma pomocy,nikt się nie zlituje Czeka je długa śmierć,w ciasnocie,bólu i strachu. Trzymają nosy wysoko,starają się nosić najwyżej Bo w rzeźni jest jedna zasada,jeśli upadniesz-nie żyjesz. W połowie tej śmiertelnej jazdy,czyjaś ręka wsuwa wiadro z wodą Konie rzucają się na nie Cóż z tego że jest ich setka? Przewracają się,łamią nogi,lecz jest to im obojętne. Już pogodziły się z losem,czekają zbliżającej się śmierci I wkrótce nadchodzi ona-po wielu godzinach męki Jako kara klacz z bujną grzywą,poprowadzi ich do domu... CWAŁ Biegnie zdyszany,z rozwianą grzywą, Z pięknym ogonem,skroplony potem Ziemię rozorał cwał jego sprężysty Bułane ciało zamienia się w strzałę. Biegnie,i biegnie z prędkością światła Skacze przez rowy,sunie przez góry Co chwilę staje,obraca się,znów biegnie Bawiąc się jakby ze wiatrem w berka Lecz kiedy wzejdzie kula księżyca, żegna się z Ziemią jak z siostrą brat, po czym rozwija skrzydła śnieżnobiałe By wzlecieć do domu,do nieba... DZIKIE STADO Biegną po miękkiej,bezkresnej równinie Spienione ciała pustynnych koni Suną wydaje się trochę nad ziemią Jakby na skrzydłach gniade anioły. Serce tych koni przepełnia radość-pęd dziki,wolność,wielka swoboda One powstały z wichru pustyni Z piasku sypkiego i burz pustynnych. Troskliwe Słońce rozjaśnia im grzywy, Mknie razem z nimi w długich ogonach Noc zaś utula je w swych ramionach Zaplata grzywy w warkoczy setki... SMUTNE OCZY Byłam na targu Dzień piękny,słoneczny Lecz serce me schłodził Blask ciemnych,smutnych oczu Przechodzą obok mnie Ciała skroplone potem Zorane batem Boki zapadłe głodem, Chorobą wyniszczone Przechodzą obok mnie Z zamkniętytmi oczyma Nie chcą patrzeć na ten świat okrutny,w którym przyszło im żyć Otworzą je dopiero wchodząc w bramy nieba,w pełnej chwale Z grzywami rozwianymi,kształtami pełnymi Ich ogony teraz splątane pleść będą anioły Ich oczy zapadnięte Wieczorem świecić będą gwiazdami na chłodnym,nocnym niebie... SIWY ANIOŁ Widziałam go rano Przystanął na wzgórzu i zmrużył oczy A oczy miał piękne-jak niebo przed burzą Źrenice jaśniały jak gwiazdy na niebie Zagrzebał ziemię,parującą nad ranem,kopytkiem swoim jakby z diamentu I wicher mu zawiał w perlistą grzywę... Nagle zobaczył mnie-rozwinął skrzydła,pogalopował po nieboskłonie A ja po cichu za nim pobiegłam,zauroczona końskim aniołem... STACJA Jest pewna stacja na niebie Która nie ominie ani mnie,ani ciebie Siedzi tam siwy koń z długim ogonem I czyta pewną księgę,odwracając strona po stronie Kto dał marchewkę,kto zbił,kto zostawił słomę w ogonie... I jest to przedostatnia stacja, Tuż przed Boga Sądem ostatecznym Bo koń zna człowieka jak własną grzywę, Bo koń jest człowieka druchem odwiecznym DROGA DO NIEBA Ciemny kasztan wchodzi po rampie Do ciężarówki przepełnionej Końskim nieszczęściem Smutkiem,złością i nienawiścią Niepewnie stawia nogi Wchodząc jakby schodkami do nieba... Nagle odwrócił się,spojrzał mi w oczy Spuściłam wzrok Potknął się, pod razami bata Rozwarł oczy Łza spłynęła po pięknym pysku Lecz w oczach już nie ma strachu Usłyszał, zobaczył... Tak pięknie galopować po niebie... DLA ARCUSA(mojego dawnego ukochanego konia) Dla Twoich oczu- Tak mądrych i lśniących Co pokazują Tobie świat,w ciepłych barw kolorach Dla Twojej sierści- pięknej i błyszczącej Niczym lustro odbijające słoneczne promienie Dla Twego ogona- Długiego i gęstego Co zlewa się z powietrzem kiedy mkniesz galopem Dla Twoich nóg- Tak smukłych i mocnych Co niosą Cię po białych obłokach nieba I dla Twojej duszy- Dzikiej,niepokornej Zrobię wszystko... A jeśli naprawdę można mieć wszystko Chcę tylko CIEBIE To tyle z mojej twórczości  |
|
| Wysłany: Czw 23:53, 28 Lip 2005 Temat postu: |
|
| w sumie jest to jedyny koński wiersz, który mnie urzekł. | |
| Wysłany: Nie 18:52, 10 Lip 2005 Temat postu: Ja nie umiem ! |
|
Nie wiem jak Wy ale ja osobiscie nie umiem pisac wierszy wiec dołącze wiersz który pewnie wszyscy znacie ... jest smutny ale go lubie bo zawsze mnie wzrusza gdy go czytam. Wy takze możecie dodawac wiersze o koniach nie koniecznie wlasnego autorstwa - zalozymy nasza 'ksiege poezji' jak to wspaniale brzmi 
Barbara Borzymowska Modlitwa konia z transportu Mój wiatronogi Boże koni Czy ty naprawdę widzisz wszystko? Strach, ból i głód, i krew, i śmierć? Nie ma nikogo z mojej stajni i nie znam drogi na pastwisko Bardzo się boję, Panie mój Tutaj tak ciasno jest i ciemno I taki bardzo jestem sam, Choć tyle koni jedzie ze mną Boże, z ogonem bujnym i grzywą gęstą Ja przecież jestem Przecież byłem Na Twoje podobieństwo Nikt by w to teraz nie uwierzył Nic z tego nie zostało Czterokopytny Boże, spraw By umieranie nie bolało Jeszcze o jedno Cię poproszę Nim wszystko będzie końcem Niechaj na przekór wyśnię sen Że galopuję w słońce I pędzę wprost w promieni blask Pękają chmury w niebie A ja nie czuję więcej nic I mknę i gnam do Ciebie Znów mnie wzruszył  |
|